نظریۀ امور غیرجسمانی در رواقی‌گری باستان

دربارۀ کتاب

ماتریالیسم رواقیون بر این اصل بدیهی متکی است: «هر آنچه وجود دارد جسم است». پس چگونه است که رواقیون، علاوه بر «اجسام»، از اموری «غیرجسمانی» نیز سخن می‌گویند و مصادیق آنها را خلأ، زمان، مکان و امر «بیان‌ناپدیر» به شمار می‌آورند. اما امر «غیرجسمانی» به راستی چیست؟ و اگر تنها «جسم» وجود دارد، آیا باید نتیجه بگیریم که امر غیرجسمانی «وجود» ندارد؟ دراین‌صورت، «نظریۀ امور غیرجسمانی» چه نقشی را در منطق آنها ایفا می‌کند؟ و سرانجام اینکه امر «بیان‌پذیر» چیست و چه جایگاهی در این نظریه دارد؟

امیل بریه در کتاب حاضر می‌کوشد به پرسش‌هایی از این دست پاسخ دهد و نظریۀ رواقیون دربارۀ امور غیرجسمانی را از ابعاد مختلف بررسی کند. این کتاب از زمان انتشار نخست خود در سال 1907 تاکنون، منبعی دست اول برای فهم منطق رواقی و الهام‌بخش متفکران بزرگی از جمله ژیل دلوز بوده است.