گلبانگ سربلندی

این كتاب، با همه كتاب‌هایى كه تاكنون از نگارنده منتشر شده است، فرقى اساسى دارد؛ و آن اینكه صرفاً حاصلِ كرسى تدریس حوزه و دانشگاه نیست، بلكه محصولِ هشت‌سال منبر و روضه‌خوانى نیز هست. به‌جاى آنكه تحقیق و پژوهشى محض در موضوعى خاص و به‌روشى فلسفى باشد، گویشى عاشقانه است؛ بیان عشق و مهرى است كه طى سال‌هاى طولانى و تحت شرایط مختلف بر دل نشسته است.
نام این كتاب هم حكایت‌گر سربلندىِ امام حسین(ع) است كه سرش بر نیزه گلبانگ سربلندىِ اوست، و هم مبین اینكه نگارنده از حسین(ع) سخن گفتن را براى خود سربلندى مى‌بیند.
در این کتاب از شعر، و بیش از همه، از مولانا و حافظ بسیار استفاده شده است؛ چرا كه گاهى یك دنیا مطلبِ سخت و پیچیده، در یك بیت شعر، به زیبایى و به راحتى بیان مى‌شود؛ شعر سحر حلالى است كه زیبایى كلام را دو چندان مى‌كند.