به گزارش خبرنگار مهر، در پشت جلد این اثر در معرفی آن آمده است:
در بخشی از تمهید این اثر به قلم محسن آرمین آمده است: انتشار «نظریه رؤیاهای رسولانه» از سوی عبدالکریم سروش در سال ۱۳۹۲ عرصه قرآن پژوهی ایران را تحت تأثیر قرار داده است. طرح این نظریه و متعاقباً انتشار ده ها مقاله در رد و یا تأیید آن ادبیات غنی و ارزشمندی را در حوزه وحی شناسی پدید آورده است. به خلاف نظر برخی منتقدان که این مباحث را نشانه غفلت و بیگانگی با مشکلات جامعه می دانند، انبوه واکنشهای قلمی متفکران در موافقت و مخالفت، به روشنی حکایت از ارتباط این موضوع با نظام اندیشگی ما دارد. نیک می دانیم مسائل کانونی جامعه ماتا چه حد متأثر از نظام اندیشه گی ما به ویژه در حوزه اندیشه دینی است.
نظام جمهوری اسلامی ایران بر ایده محوری رابطه متن با امر سیاسی و نقش و ارتباط آموزه های دینی با عرصه سیاست بنا شده است. تحولات و رخدادهای عرصه سیاست و آزمون نظم سیاسی موجود در اداره امور کشور و جامعه طی چهار دهه پس از انقلاب اسلامی، بازنگری در این ایده محوری و چند و چون آن را کانون توجه و روشنفکران دینی قرار داده است. گرچه ممکن است در بادی امر چنین به نظر برسد که انگیزه و یا دست کم نتایج این نظریه رفع پاره ای از مشکلات اندیشه دینی درباره وحی ازجمله پریشانی و بی نظمی متن قرآن با برخی تهافت ها و بعضی گزاره های مغایر با دستاوردهای معرفتی بشر در متن مقدس است، اما با نگاهی ژرف می توان به روشنی این نظریه در پی تغییری بنیادین در اصول و مبانی کلامی دینی و نقش دین در حوزه اجتماعی است، لذا باید آن را در کنار دیگر تلاشها در ایجاد تحول در نظام اندیشه دینی و در نتیجه ایجاد تحول در نسبت دین و امر اجتماعی و سیاسی تحلیل کرد.
ضرورت توانمندسازی اندیشه دینی و سازگاری آن با اقتضائات دوران جدید ظاهراً مورد اجماع جریان روشنفکری دینی است. بنابراین طرح نظریه های مختلف برای تحقق این مهم از سوی روشنفکران دینی امری طبیعی و لازم است و طبیعی تر از آن ضرورت نقد و بررسی علمی آنها، بی اعتنا به جنجال آفرینی‌های معطوف به منافع، اغراض و مقاصد سیاسی است.
پیداست که ارجمندی انگیزه ها در توانمندسازی اندیشه دینی به معنای آن نیست که آرا و ایده های برآمده از آنها عاری از نقص و تهافت اند. نیل به چنین هدفی در گرو وجود فضای پرتحرک و خلاق فکری است که در آن آرا و ایده ها در معرض نقد و داوری عقل جمعی قرار گیرد. با کمال تأسف جامعه ما به سبب سیطره سیاست بر کلیه شئون فرهنگی و اجتماعی، آن گونه که باید از چنین فضایی بهره مند نیست. به رغم این واکنش گسترده اهل فکر و اندیشه چه در نقد و مخالفت و چه در تأیید و حمایت از نظریه رؤیاهای رسولانه حکایت از آن دارد که فضای سیاست زده موجود، جریان روشنفکری دینی را از تعهدات و مسئولیتهای خودش در توانمندسازی و تعالی اندیشه دینی غافل نساخته است.
