به گزارش خبرنگار مهر، آیین در مقایسه با علم، عقل و بازار، اغلب همچون روشی نسبتاً بی‌اثر برای تعامل با جهان تمسخر شده است. با این حال در مباحث انتقادی اخیر دربارۀ ماهیت و پروژۀ مدرنیته، علاقه‌مندی جدیدی به ظرفیت خلاقانه، انتقادی و دگرگون‌کنندۀ آیین در سطح عمومی به‌وجود آمده است. اندیشیدن به آیین، تأمل دربارۀ نگرش‌ها و فرض‌هایی است که الهام‌بخش فرآیند مدرنیته‌اند. مراسم ازدواج، تشییع جنازه، تولد، افتتاحیه، فارغ‌التحصیلی، جشنواره، رژه، عبادت، هدیه دادن در زیست‌جهان‌های اجتماعی و شخصی ما نفوذ دارند.
آیین، مانند زبان، استفاده از ابزار، نمادگرایی و موسیقی از ارکان تشکیل‌دهندۀ انسان است. اسناد فرهنگی حاکی از فراگیری و تداوم آیین است. یافته‌های باستان‌شناختی حاکی از آن است که آیین از آغاز بشریت وجود داشته است. یافته‌های زیست‌شناختی نشان می‌دهد که آیین‌گری ویژگی بنیادین رفتار حیوانی است و به فرایندهای تکامل می‌انجامد. پس اندیشیدن دربارۀ آیین تأملی دربارۀ انسان، جامعه و فرهنگ است.
در بخشی از مقدمه این اثر آمده است: آیین، مانند زبان، استفاده از ابزار، نمادگرایی و موسیقی از ارکان تشکیل دهنده انسان است. اسناد فرهنگی حاکی از فراگیری و تداوم آیین است. یافته های باستان شناختی حاکی از آن است که آیین از آغاز بشریت وجود داشته است. یافته های زیست شناختی نشان می دهد که آیین گری ویژگی بنیادین رفتار حیوانی است و به فریندهای تکامل می‌انجامد. پس اندیشیدن درباره آیین تأملی درباره انسان، جامعه و فرهنگ است.
آیین موضوعی نیست که بتوان به سادگی نادیده اش گرفت. برخی از آیین ها ممکن است کمابیش برای افراد یا جوامع و گروه های مشخصی مهم باشند؛ کاتولیک های مؤمن همیشه در آیین عشای ربانی شرکت می کنند و هوپی‌ها در طول سال به گونه شگفت انگیزی زمان، پول و انرژی بسیار صرف آیین می کنند، اما حتی اگر خود را موجوداتی آیینی یا جامعه مان را آیین محور در نظر نگیریم، باز هم قطعا با آیین در طول زندگی رو به رو خواهیم شد، درست مثل طلوع و غروب خورشید. مراسم ازدواج، تشییع جنازه، تولد، افتتاحیه، فارغ التحصیلی، جشنواره، رژه، عبادت، هدیه دادن در زیست جهان های اجتماعی و شخصی ما نفوذ دارند. آیین ها شخصیت ما را شکل می دهند و آداب و رسوم مختلفی را تجربه می کنیم که نشاط آور یا کسل کننده، استثمارگرانه یا توانمندسازانه، خلاقانه یا رو به زوال اند. اندیشیدن به آیین به معنای کاوش در جایگاه، قدرت و ظرفیت آن در جامعه و زندگی ماست.
این کتاب مقدمه ای بر سیر اندیشه درباره آیین است که عمر آن تقریبا به یک قرن می رسد، حوزه گسترده ای از پژوهش که گاه از آن به مطالعات آیین یاد می کنند. مطالعات آیین در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ به عنوان حوزه ای درخور توجه پدید آمد که بر پژوهشهای اولیه رفتارشناسی، انسان شناسی، جامعه شناسی و تاریخ و پدیدارشناسی ادیان استوار بود و از توجه حوزه‌های میان رشته ای به موضوعاتی همچون برگزاری، تجسم، اقتدار، قدرت و خلاقیت اثر می پذیرفت.
پرسشهای بنیادینی که مطالعات آیین را شکل می دهند نسبتا روشن است: آئین چیست؟ چه کاری انجام می دهد؟ آیا آیین مفید است؟ انواع مختلف آیین کدام است؟ آیا این حد و مرز سنتی و محافظه کارانه دارد یا خلاق و تحول گرا است؟ پاسخ ها به این پرسش بنیادین متفاوت و گاه متضادند. هدف ما این است که برای حوزه مطالعاتی مرزهایی مشخص کنیم، بدین امید که خواننده در ادامه مطالعات ژرف تری کند.
دربارۀ کتاب “سمبولهای بنیادین”